Co też porobiocie ludkowie w nowym roku?
Nie teschno Was za świyntami? Jeszcze do kóńca stycznia sóm w rozmaitych miejscach kóncerty kolynd, tóż jak kiery chce se przedłóżyć tyn świónteczny czas, to może skorzystać. Jo zaś móm rada ty szare codziynne dni, bo dycki przitrefi mi sie cosik zaimawego. Łoto byłach u kamratki Jewki, a doś dłógo my sie nie widziały. Nejprzód wypiły my po kawie z szarlotkóm, kieróm żech prziniósła, coby nie przijś z pustymi rynkami. A jak my zaczyły degustować ajerkóniak, tóż już było coroz wiyncyj godki. Nejprzód łobmówiły my tutejsze znóme, a potym Jewka łopowiedziała, ło kuzynce co miyszkała w Kanadzie. Pojechała tam z całóm rodzinóm ze sztwierć wieku tymu i doś dobrze tam sie urzóndzili. Nieroz sie chwoliła, jakóm to majóm szumnóm chałupe, a łóńskigo roku sie ji zemrziło, choć niedowno dziepro stuknyła ji siedymdziesióntka. Miała isto raka i wiedziała, że niedługo sie pominie. A, że była dycki tako energiczno i dyrygowała wszyckimi dokoła, a jeji chłop był isto takim pantoflarzym, tóż naporynczyła mu zawczasu jako tyn jeji pochówek mo wyglóndać. Łón na wszycko sie zgodził, tak jako postanowiła. Łoto do moji kamratki już po pogrzebie zadzwóniła cera tej umrzitej i powiedziała, że mama zaś wróciła do dómu. Jewce zdało sie to strasznucnie dziwne, nejprzód myślała, że sie przesłyszała, aż ze strachu prziszły na nióm zimne poty, a cera ze spokojym wyjaśniła, że mama chciała być spolóno, ale przikozała coby ji nie zostawiać na kierchowie, jyny ta urna (kieróm se też wybrała za życio) mo stoć w jeji izbie wedle kuminka. Zakozała też chłopu drugi roz sie żynić i że wszycko bydzie miała na łoku jako hańdowni. Snoci w Kanadzie to je możebne, że urne rodzina biere do chałupy. Na borok chłop, bo baba umrziła już pore miesiyncy tymu, a chłopu sie zdo, że fórt nim dyryguje. Nó, co kraj, to łobyczaj. Jakby została na kierchowie, tak jako u nas, toby nie czuł sie tak pod kóntrolóm. Nó i widzicie, choć zima nie zachęco coby wychodzić z chałupy, jednakowoż werci iś miyndzy ludzi, bo dycki sie człowiek czegosi zaimawego dowiy, coby mu ani do głowy nie prziszło.
Staro ustrónioczka