Ludeczkowie mili

Czy wiycie, że stracił sie nóm taki downy sklepik łosiedlowy z czasów PRL-u przi Łosiedlu Cieszyńskim? Nó, ci co tam miyszkajóm, to dobrze wiedzóm co stracili. Prowda, że po drugi strónie cesty w downej meblowni je Euro i dobrze, że je i słóży ludzióm, bo przeca też przez pore roków tam sklepu nie było. Ale tego malutkigo sklepiku doprowdy szkoda. Starsi ludzie nieroz bojóm sie przechodzić przez te ruchliwóm ceste, tóż przez ćwierć wieku robili zakupy u takigo szykownego panoczka, kierego wszyscy mieli radzi i byli
z nim za pan brat. Ale czas leci i trzeba było już se spocznóć na pyndzyji, tóż rozdwa blaszok rozebrali i pozostały nóm klijyntóm jyny miłe wspómniynia. Jeszcze niedowno na ladzie stoła woga szalkowa, a przi dwiyrzach była groźno łopata do łodśnieżanio, kierej śniyg sie poboł i latoś ani bardzo nie padoł. Nó i płaciło sie jyny gotówkóm, ale najważniejsze, że był tam towar dobrej jakości, bo właściciel znoł sie na tym fachu, dyć ze trzicet roków robił w handlu.

Łatoś w tłósty czwortek moja kamratka z Póniwca żynyła rano do tego sklepiku po krepliki. Pytóm sie ji: „Czymuś se nie kupiła kreplików kaj bliżyj chałupy, dyć w kożdym spożywczoku mógłabyś kupić rozmaitych szmaków, że hej!” A łóna na to: „Ale tu mocie nejlepsze!” Tóż wróciłach sie, coby też poszmakować, ale łokazało sie, że ty dobroci były jyny na zapisy. Ludzie przeca dycki sie skapnóm kaj je co dobrego, nó ale jakosi dwa ty nejlepsze na dziedzinie krepliki żech wypytała. A jak tyn handlowy dómek rozbiyrali, to klijynci i właściciel ze smutkym sie dziwali, a niejedyn rozmyśloł kaj teroski pujdzie po dobre ziymnioki, jabka, czy śledzie, nó długo by trzeba wymiyniać rozmaite maszkiety. Szkoda nóm sklepiku, ale właściciel już pore miesiyncy tymu ło tym prawił, że idzie na pyndzyj. A co też na tym miejscu powstanie? Możne zaś kiedy ło tym napiszym.

Staro ustrónioczka