Chłopi wyboczcie, chciołech sie strasznucnie z wami spotkać, bo musicie mi jakosi pumóc. Mosz recht Paweł, serdeczny kamracie. Tyś mi dziepro łodewrził łoczy, bo jo był tak zaślepióny, żech sie ani nie nazdoł, że już mi isto downo rogi rosnóm. Tóż posłóchejcie jako to było. W czwortek moja baba prziszła ze sprawunkami, a kupiła też ustróńskóm jako to mo dycki we zwyku i piyrszo szkartuje gazete, a tak łod deski do deski czyto wieczorami. Ale podziwała sie na to moji zaproszyni do baru i po przeczytaniu jeszcze sie upewniła, czy to doista jo napisoł. Tóż prawiym, że ni móm waszych numerów telefonów, nale tak sie shyrknymy. Uśmiychnyła sie i w podskokach zaczyła biglować szumnóm ganc nowóm łoblyczke i radośnie se podśpiywowała. A jo fórt jeszcze sie nie nazdoł, co je grane.
Dziepro w pióntek jak zaczyła sie rychtować łod samego rana, to sie ji pytóm: „Każ sie wybiyrosz?” Bo doista wyglóndała jak jako aktorka z Klanu czy Leśniczówki. A łóna prawi, że idzie na taki babski wieczór. „Do bab sie tak rychtujesz?” – prawiym z niedowierzanim. „Na toć. Dyć wiysz, że aji nejlepsze kamratki nie zostawióm na człowieku suchej nitki. A niech mi zowiszczóm, bo Hela i Tereska doprowdy ni majóm już takigo szyku jako jo”. Tóż poszełech do kónzumu po piwo, bo na trzyźwo nie umiołech tego łogarnóć. Spotkołech na ceście Hele i ta prawiła, że nie umawiała sie z mojóm babóm, a Teresa leży nimocno. I co tu ło tym myśleć?
Już na śćmiywku moja baba sie wybiyro, tóż pytóm: „Podwiyś Cie do Heli?” „Ale ni, pujdym piechty”, podziwała sie do zdrzadła i już ji nie było. A jo hónym sie łoblyk i idym za nióm, tak żeby sie nie nazdała. Na rynku wsiadła do taksówki, a jak kapke łodjechali, to jo do drugi. Jak żech podjechoł pod jednóm piramide, to ta już z jakimsik feszakym wchodziła do postrzodka. Kapke żech przistanył, coby mie nie zauważyła, a potym wlozłech na sale. Rozglóndóm sie, a ci tańcowali na całego. Hónym wyszełech i nie wiedziołech co ło tym wszyckim myśleć. Po chodniku ku chałupie kupiłech w żabce flaszke kwitu, tak mi to wszycko w głowie kotłowało, tóż ani żech sie nie nazdoł, a flaszka była próżno.
A ta puszczalsko lafirynda prziszła kole północy do chałupy i cosi tam przerzóndziła jako to fajnie było u kamratki. A jo nic, jako głupi. Tóż chłopi poradźcie co dali robić? Spotkómy sie w barze, a już nie bydym pisoł, bo to sie tak hónym po dziedzinie rozniósło, że roz po drugi kierysi mi rogi pokazuje, jakbych był piyrszy rogaty.
Pieter