W okresie międzywojennym Ustroń stał się jednym z najmodniejszych uzdrowisk śląskich, a w urokliwych zakątkach naszej miejscowości zaczęto wznosić liczne wille i pensjonaty letniskowe. Były to niezwykle efektowne budynki, w dużej mierze zachowane do dziś, dzięki którym nasze ulice zyskały klimat eleganckiego, wypoczynkowego kurortu. W latach 1933-1936 trwała budowa jednej z najbardziej urokliwych willi na Zawodziu. Jej pierwszym właścicielem był ksiądz Emil Ottawa, który nazwał swą rezydencję Villa „Mon repos”, czyli z francuskiego Willa „Mój wypoczynek”. Budynkowi nadano nr 635, później Zawodzie 57, a ostatecznie adres ul. Lecznicza 4.
Jak ustaliła Bożena Kubień, Emil Ottawa urodził się 4 sierpnia 1903 r. w Pszowie. Ukończył Wyższe Śląskie Seminarium Duchowne w Krakowie, następnie Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego, a święcenia kapłańskie przyjął w 1928 r. w katedrze Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach. Co ciekawe, w latach 1930-1931 pełnił funkcję wikariusza w Parafii św. Klemensa w Ustroniu i wówczas pewnie urzekły go nasze pejzaże. W 1931 r. został przeniesiony do Parafii św. Barbary w Strumieniu. Ksiądz Ottawa zmarł młodo, 6 listopada 1946 r. w Tarnowskich Górach i tam został pochowany. Willa „Mon repos” przez długie lata widniała w Gminnej Ewidencji Zabytków Miasta Ustroń. Z czasem obiekt przeszedł termomodernizację, wymieniono okna na bardziej współczesne, a ostatecznie wykreślony został z nowej ewidencji zabytków. Mimo wspomnianych zmian zachował oryginalne elementy, takie jak podmurówka z rodzimego kamienia breńskiego. Na starych fotografiach z pustego jeszcze Zawodzia prezentował się nadzwyczaj pięknie w otoczeniu położonej po sąsiedzku drewnianej willi „Zorza” oraz modernistycznej willi „Bajka”, której imponująca bryła stanowi do dziś jedną z ikon przedwojennej ustrońskiej moderny. Wszystkie 3 wille wzniesiono w podobnym okresie.
19 maja 2025 r. willa „Mon repos”, licząca sobie prawie 90 lat, została zrównana z ziemią, co stanowi niepowetowaną stratę dla estetyki miejscowego krajobrazu. Archiwalne fotografie pochodzą ze zbiorów ustrońskiego kolekcjonera Bronisława Miecha. Zdjęcie z rozbiórki nadesłał jeden z obserwatorów profilu „Pamiętnik Ustroński” w serwisie Facebook.
Alicja Michałek, Muzeum Ustrońskie
