Czy Was doista serce nie boli jak widzicie wiela jabłek, abo inszego łowocu gnije pod strómami? Dyć to przeca idzie jakosi zagospodarować! Jak nie zawarzujecie kómpotów, abo jakisik przeciyrów, bo prawicie, że tego potym żodyn jeś nie chce, to przeca idzie ty jabka rozdać. Jo sama móm jich za moc i zbiyróm pod strómami, rozmyślóm kiery znómy miyszko w blokach i nimo jabłek, potym zagadujym na ceście, abo telefónujym. Jak mi prawi, że z chyncióm by se wziył aspóń kilo czy dwa jabłek, to rada przinoszym i cieszym sie, że mogym kómu sprawić kapke radości. Na targu też je pełno łowocu, to prowda, ale tam trzeja zapłacić, a u mnie sóm darmowe. Tóż jak kiery jeszcze je chyntny, to niech zadzwóni, to mu prziniesym, abo niech przijdzie se nałobiyrać. A trzeja sie śpiychać, bo latoś je doista urodzajny rok, ale łowoc nieroz już na drzewie gnije. Je żech doista szporobliwo, jako hańdowni ludzie byli i jesi sie tak do, to nic nie chcym zmarnować, tóż czakóm na miłośników dobrych dómowych jabłuszek.
Staro ustrónioczka
Stróm – drzewo. Latoś na strómach je moc jabłek.
Aspóń – chociaż. Dej mi aspóń dwa złote, bo mi chybiło na bilet.
Szporobliwy – oszczędny. Moja stareczka była szporobliwo i nie wyciepowała niczego, co mółoby sie przydać.