Byliście też na kulturze beskidzki? Jo już to móm we zwyku, że kożdego roku jadym tam, coby nadychać sie tym goralskim luftym, ale też podziwać sie i posłóchać rozmaitego holofiynio i połóglóndać wszelijaki dziwy, kiere ludzie chcóm sprzedać przi tym świyncie. A było tam tego doista moc. Trzeja prziznać, że doprowdy nielza było nóńś tam prowdziwych goroli, łoto baji takich, co strugali cosi z drzewa, abo malowali szumnóm noture z jelyniym. Ty czasy już downo minyły i ty dómorosłe artysty isto w niebie te góralszczyzne robióm. Teroski ludzie na straganach mieli taki przeszumne pamióntki i rozmaite bawidełka, kiere możesz nabyć aji w stolicy, abo nad morzym, łoto baji w Gdańsku. A muzyka też i naszo i z dalekich strón. Taki już je tyn świat.
Chciałach se skosztować wiślańskigo kołocza, choć i u nas też sóm kożdy dziyń sprzedowane, ale tam to inaczyj szmakuje. Ale nie natrafiłach na ty dobroci, tóż musiałach sie zadowolić jakómsik tureckóm maszkietóm, co było chrómsko drogi, ale chocioż bydym to dłógo spóminać. A do tego przilepiło mi sie to mazidło do protezy, a to i tak miałach szczyńści, że mi sie nie rozleciała, bo by mie to szkubło ło pore stówek na kapsie. Na koniec musiałach łodwiedzić aport, a werci wiedzieć, że we Wiśle już musicie zabulić aji 5 złociszy. To jeszcze nic, ale tam w jednym miejscu sóm taki nowomodni mechanizmy, że człowiek by sie downo zejscoł niż by wreszcie poznoł jako sie dwiyrze łotwiyro. Jo łóńskigo roku ło mało co żech nie narobiła do portek niż żech prziszła na to łotwiyrani, tóż latoś stołach w łogónku i pumogałach inszym sie tam do postrzodka dostać i jakbych tam jeszcze kapke postoła, to by mie możne zostawili se jako babke klozetowóm.
I taki rozmaite przeżycia miałach z tego jako to prawióm TeKaBe: kulturalne, gastrónomiczne i haźlowe. Niejedyn by trónfnył – samo życi.
Staro ustrónioczka